คำเตือน : บาป
เหรินจวิ้นเพิ่งจะทราบหลังจากโดนลากแขนเดินไปอีกนิดว่านั่นคือทางเข้าทาวเฮาส์ของเจโน่ อีกฝ่ายผลักเหรินจวิ้นเข้ากับประตูหลังจากเปิดประตูเข้ามา บดเบียดริมฝีปากลงมาจนเขารู้สึกร้อนไปทั้งตัว ริมฝีปากของเจโน่ร้อนจัดพอๆกับลิ้นนั่น มันชื้นแฉะ อุ่นร้อนเหมือนโดนไฟโลมเลีย เขาปรือตา มันเป็นจูบที่ต่างจากเมื่อวาน ไม่เหมือนกัน เมื่อวันมันทั้งโฉบฉวยและรวดเร็ว อาจเพราะสถานการณ์ รวมถึงจูบที่สองนั่นก็ด้วย
จูบที่สามในวันนี้ เจโน่จูบเขาทั้งเอาแต่ใจและเอาใจในขณะเดียวกัน ดูดดึงให้โหยหาย รุนแรงแต่ก็โอนอ่อน เขารู้สึกได้ว่าปากบวมช้ำไปเพราะเจโน่เอาแต่เล่นปากเขาไม่เลิก เหรินจวิ้นไม่เคยจูบใครมาก่อนและเขารู้สึกว่าเขาชอบการจูบเหลือเกิน อีกฝ่ายละจูบออกมองเขาด้วยดวงตาคู่นั้น ดวงตาที่เหมือนจะแผดเผาเขาไปตั้งแต่แรกเจอ
มือบางลูบห่วงเงินบนริมฝีปากหยักเบาๆ เหรินจวิ้นไม่คิดว่ามันเป็นอุปสรรคในการจูบแต่อย่างใด...เขาชอบมัน ฟันคมงับลงที่ริมฝีปากล่างตัวเองอย่างไม่รู้ตัวยามลูบไล้ไปที่ห่วงเงินนั่น ฮวังเหรินจวิ้นจะรู้บ้างไหมว่าความเดียงสาที่แสดงออกมามันยิ่งทำให้เจโน่ตัดความผิดชอบชั่วดีในหัวออกไปทีละนิดๆ
ยังไม่รวมมือเล็กแสนซนนั่นที่กำลังไล้ไปตามท่อนแขนเขา เหรินจวิ้นน่ะชอบรอยสักของเจโน่ ไม่เช่นนั่นเจ้าตัวคงไม่เผลอไผลลูบไล้รอยสักสองเส้นตรงท่อนแขนเขาอย่างไม่วางมือแบบนี้หรอก
เหรินจวิ้นกรีดร้อง...กรีดร้องยามถูกก้านนิ้วยาวนั่นชำแรกเข้ามาในร่างกายตัวเอง มันเจ็บ เจ็บจนน้ำตาซึม เจ็บจนต้องร้องออกมาแต่ในขณะเดียวกันมันก็รู้สึกแปลกใหม่ เสื้อผ้าเขายังไม่หลุดจากตัวครบทุกชิ้นด้วยซ้ำ แต่สายตาคู่นั้นกลับทำให้เหรินจวิ้นรู้สึกว่ากำลังเปลือยกายอยู่ต่อหน้าอีกคน
“ให้โอกาสคิดอีกที จะหยุด...หรือไม่หยุด”
“ไม่..ไม่ต้องหยุด..อึก..”
เสียงแหบทุ้มนั่นเอ่ยถามออกมาทั้งที่ยังเบิกทางให้เขาอยู่ ถามแบบนี้เหรินจวิ้นคงจะขอร้องให้หยุด ไม่มีทาง เขาร้องครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา พูดไม่รู้เรื่องราวกับโดนมอมยา ยาที่ชื่อว่าลีเจโน่ นิ้วยาวทั้งสามนิ้วดูเป็นเรื่องตลกเมื่อถูกดันเข้ามาจนสุดกายอย่างยากลำบาก เพราะมันเป็นครั้งแรก ครั้งแรกของเขา มันแน่นคับจนรู้สึกได้ถึงภายในอุ่นร้อนที่กำลังเต้นตุบๆ เขาร้องครางอีกครั้ง เสียงครวญครางที่ดูทรมานแต่ในขณะเดียวกันก็สุขสม
“อ..อื้อ...เจโน่...”
“..ใจเย็นๆ..อ่า...”
“ได้...อ๊ะ..ได้โปรด...ฮ๊ะ...อย่าหยุด...อื๊อ...”
เขาเจ็บและจุก แต่ก็สุขสม กายบางถูกกระแทกระทั้นใส่จนกลุ่มผมนิ่มสยายไปกับฟูกบนพื้น เหรินจวิ้นจิกบ่าคนที่กระทำรุนแรงใส่เขา ทั้งจิกทั้งกัดระบายความเสียวซ่านยามอีกคนโน้มตัวลงมางับคอกัน เล็บสั้นกุดขูดจิกแผ่นหลังกว้างลากผ่านรอยนูนบนหลัง รอยสักอีกในร่มผ้าที่เขาไม่เห็น
“อ๊ะ...อื๊อ..! มัน..ฮึก..”
“อืม...เรียกสิเหรินจวิ้น...อ่า...เรียกชื่อผม..”
“เจโน่ อ๊า เจโน่...ฮ๊ะห์...ฮื้อ”
“เหริน..อึก..จวิ้น....เหรินจวิ้น...”
เซ็กส์ครั้งแรกของเขาเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อหลากอารมณ์ ลีเจโน่โถมใส่เขาจนรู้สึกถึงทั้งตัวตนของอีกฝ่าย สะโพกสอบนั่นสวนกายเข้ามา เหรินจวิ้นรู้สึกถึงมันได้ทุกหยาดหยดแม้จะมีพลาสติกยางบางๆกั้น มันอุ่นร้อนจัด ไม่นานนักมันก็สงบลง
.
กลับไปอ่านต่อที่เด็กดีนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น