อบอุ่นไฟนาโร้ก
“อ่าห์...”
เขาดึงตัวเองกลับมากับปัจจุบันเมื่อลิ้นชื้นเปียกนั่นไล้เลียไปที่ความแข็งขืนของเขา
ลากขึ้นลงตั้งแต่โคนจรดปลาย ช้า เนิบนาบปั่นป่วน เจโน่ขบกรามแน่นเมื่อโพรงปากเข้าครอบครองที่ตัวตน
ผงกศีรษะขึ้นลงจนเผลอแอ่นสะโพกมนนั่นขึ้น อีกฝ่ายละออก
เงยหน้ามองเขาและมือเรียวนั่นก็ไม่ละจากสิ่งตรงหน้า
เจโน่เห็นเจ้าของมือยกยิ้มขึ้นที่มุมปากและเลียรอบริมฝีปากวาวด้วยลิ้นฉ่ำๆนั่น
ร้ายนักนะ...
มือเรียวนั่นชักรูดขึ้นกับตัวตนของเขา
ปลุกปลั่นอารมณ์ให้ความแข็งขืนเพิ่มมากขึ้นจนโป่งพอง
ก้มหน้าก้มตาตั้งใจปรนเปรอเขาเหมือนในทุกครั้ง เจโน่กำผ้าปูสีน้ำเงินเข้มแน่นจนข้อขาว
จิกระบายอารมณ์ที่เหรินจวิ้นกำลังสรรค์สร้างมันจนยู่ยี่ หอบออกมาเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน
“อื๊อ..”
เสียงของคนล่างกายเขาร้องขึ้นเมื่อหยาดอารมณ์สีขุ่นของเขาปลดปล่อยออกมาใส่ใบเนียนนั่น
เหรินจวิ้นปาดมันออกด้วยหลังมือและไล้เลียน้ำรสเฝื่อนนั่น
ช้อนตามองเขาขณะที่โลมเลียมันจนหมดจบด้วยการเลียรอบริมฝีปากตนเอง ขบกัดริมฝีปากล่างของตนและเชิ่ดใบหน้าขึ้นเมื่อเขาเชยคางมนนั่นขึ้นมา
“คงไม่หยุดแค่นี้หรอก...ใช่ไหม?”
เสียงเล็กนั่นเอ่ยออกมาทั้งที่ตนก็ยังไม่ได้ปลดปล่อย
มือบางที่เพิ่งละจากกายเขาสัมผัสมันอีกครั้งเรากับจะปลุกปั่นอารมณ์
และแน่นอนมันได้ผล แค่ปากสำหรับเจโน่มันยังไม่พอ คนตัวเล็กกว่ายกยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าสิ่งที่อยู่ในเริ่มจะแข็งสู้มือ
เร่งความเร็วจนมันเริ่มจะกลับมาแข็งขืนอีกครั้ง
เจโน่เอนกายลงพิงกับหัวเตียง
ไล้มือไปกับผิวขาวของคนที่อยู่ข้างบน
บีบเค้นเอวคอดนั่นอย่างนึกหมั่นเขี้ยวจนขึ้นรอยมือ หวง
เหรินจวิ้นชอบที่จะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง ตั้งแต่ต้นจนจบ
“อ๊ะ...อย่าบีบ...อยู่เฉยๆ..”
“แค่ตรงนั้นมันก็ไม่เฉยแล้ว..”
เจ้าของร่างข้างบนดึงมือข้างหนึ่งของเขาไปและดูดเลียนิ้วชี้กับนิ้วกลางคล้ายว่ามันคือของหวานจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย
ทอดถอนออกและจัดวางให้มันอยู่ตำแหน่งที่สมควรพร้อมทั้งยกยิ้มร้ายกาจอีกครั้ง ใช่
เหรินจวิ้นดึงมือกับนิ้วชุ่มน้ำลายของเขาไปวางบนก้นนิ่มเจ้าตัวนั่นแหละ
เจโน่ไม่รอช้าที่จะแทรกก้านนิ้วยาวเข้าไปในช่องทางคับแน่นระหว่างก้อนเนื้อนิ่มนั่นจนได้ยินเสียงครวญครางคล้ายจะพึงพอใจของคนบนร่าง
“อ...อ๊ะ! ..เร็ว..เข้ามาเร็ว...”
อีกฝ่ายว่าแบบนั้นขณะที่เขาขยับนิ้วเข้าออกและเพิ่มจังหวะขึ้นพร้อมหมุนคว้านจนเหรินจวิ้นเผลอแอนกายไปซบกับแผงอก
เสียงร้องครางข้างหูนั่นเหมือนจะปลุกความดิบในตัวเขาเพิ่มไปอีกด้วยการถอนนิ้วออกทั้งสองนิ้วจนรู้สึกวูบโหวงและแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า
กดสะโพกมนลงเข้ากับตัวของเขาจนคนบนร่างหวีดครางอย่างไม่รู้ภาษา
“อ..อื้อ อ๊า! มัน..อื้อ..! ฮื้อ”
“ซี๊ด....เหรินจวิ้น...อ่าห์”
เขาขบกราม
ครางเรียกชื่ออีกฝ่ายออกมาเสียงแหบพร่าเมื่อสะโพกอีกฝ่ายขยับขึ้นลงและเด้งรับกับตัวเขา
วางมือลงกับบ่ากว้างและยึดไว้เป็นที่มัน ร่อนตัวกับความแข็งแกร่งข้างล่าง
เหรินจวิ้นครางหอบและสูดปาก เจโน่ไล้มือลงจากเอวคอด
บีบเค้นเข้ากับก้อนเนื้อนิ่มข้างหลังเต็มสองมือสวนสะโพกขึ้นไปจนคล้ายว่าหวงเหรินจวิ้นจะรู้สึกจุกเอา
ภายในอุ่นร้อนและเต้นตุบ โอบรัดจนรู้สึกว่ากำลังจะถึงฝั่งฝันอีกครั้ง
“ง..งื้อ อ๊ะ...ม...มัน อ๊า !
มันเสีย—ฮื่อ!”
“อีกนิด..อืม....อีกนิดครับ
อ่า....”
“ไม...อึ๊ก...ไม่ไหว...”
เขากดสะโพกอีกฝ่ายจนจมกับตัวตนของเขา
ปลดปล่อยทุกความคับแน่นเข้าไปในช่องทางนุ่มที่ยังรัดเขาอยู่ให้เหมือนว่าจะรู้สึกอีกครั้ง
ทั้งความอ่อนนุ่มอุ่นร้อยภายในและความชื้นเปียกภายนอกบริเวณหน้าท้องของเขาและเหรินจวิ้น
เหรินจวิ้นยกตัวขึ้น จนรู้สึกได้ว่ามันกำลังไหลย้อนลงมาตามซอกขาเขา
“ไปครับ อาบน้ำกัน”
“ไปสิ”
เหรินจวิ้นอ้าแขน
ปล่อยให้เจโน่ช้อนตัวเขาขึ้นและอุ้มหายเข้าห้องน้ำไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น